การผลิตเนื้อวัวและผลิตภัณฑ์จากนมที่ลดการปลดปล่อยสามารถนำไปสู่ผลตอบแทนของฟาร์มที่ดีขึ้น เนื่องจากสัมพันธ์กับประสิทธิภาพการใช้อาหารและการปฏิบัติที่ดีในฟาร์ม โดยบริษัทเทคโนโลยีแห่งหนึ่งในสหรัฐฯ ได้พัฒนาต้นแบบเพื่อวัดและลดการปล่อยคาร์บอนฟุตพริ้นท์จากปศุสัตว์เคี้ยวเอื้อง โดยเฉพาะในมิติสำคัญคือการลดคาร์บอนจากที่มาของการใช้อาหารสัตว์ซึ่งจะส่งผลทางตรงต่อกระบวนการผลิต ไปจนถึงขั้นตอนขนส่ง ส่วนหนึ่งคือประสิทธิภาพการใช้อาหารสัตว์ (Feed Conversion Efficiency: FCE) ที่มีความสัมพันธ์ต่อหลายตัวแปรในชุดข้อมูลบัญชีการปล่อยคาร์บอน
บริษัทเทคโนโลยีดังกล่าวได้เสนอหนึ่งในแนวทางบริหารจัดการที่สำคัญ คือ การจัดการผลผลิตถั่วเหลืองซึ่งมีภาระต่อการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินในประเทศ จึงไม่สามารถระงับหรือยกเลิกผลิตได้โดยตรง แต่ควรบริหารจัดการผ่าน 3 ขั้นตอน ได้แก่ การพัฒนาสายพันธุ์และการปลูกเพื่อเพิ่มปริมาณโปรตีน การแทนที่ถั่วเหลืองด้วยวัตถุดิบคาร์บอนต่ำ และลดการซื้อถั่วเหลืองที่ผ่านกระบวนการแปรสภาพซึ่งช่วยลดคาร์บอนฟุตพรินท์ต้นทางได้
อนึ่ง แบบจำลองการประเมินวัฏจักรชีวิต (Life-Cycle Assessment: LCA) ยังพบอีกปัจจัยที่สำคัญคือการใช้สารเสริมอาหารสัตว์ที่ช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงาน-ดูดซึมของกระเพาะ-ลำไส้ของสัตว์เคี้ยวเอื้อง
ที่มา : All About Feed สรุปโดย : มกอช.
